Selasa, 9 November 2010

jangan kau renungku bagai heroism



aku anak kecil yang setitik kasih tumpah menghilang
aku membesar dikeliling habitat tabiat makan untuk hidup
aku berpakaian asal zip boleh tertutup
aku dikalangan kawan yang jarang boleh pakai


tapi kau pandang aku bagai soldadu hadapan
tapi kau tenung umpama aku ketua pengawas
tapi kau senyum seperti lihat aku rajinikath
tapi kau buat bisu bila aku sembang hal akhirat


maka aku orang kecil impian bergantang
maka aku celoteh untuk dinding melantun pulang
maka aku sumbang tidak diteman kedepan lantang
maka aku asing dikalangan waris setandan


hingga aku hilang dikehendakkan waktu
hingga aku terbang kembali membisu
hingga tinggalan aku jadi tisu
hingga waktu namaku luput

Tiada ulasan:

Catat Ulasan